deniz...

Çarşamba günü Antalya'da hava çok kapalı ve pusluydu. Sonra birden bulutlar açıldı ve denizin üstüne ışık yağdı. Çok etkileyiciydi. Büyülenmiş gibi eşimle beraber bir süre seyrettik. Ve şimdi sizlerle paylaşıyorum bu güzel doğa olayını...

14 Şubat Sevgililer Günü

Sevgililer gününüz kutlu, mutlu, çok mutlu olsun... Sımsıkı sarılın sevdiğinize, sevdiklerinize... Ben öyle yapacağım.

Ve hayat, sunulmuş bir armağandır insana...

Dün gece eşimle beraber ''Benjamin Button'ın tuhaf hikayesi''ni izledik. Son yıllarda izlediğimiz en güzel filmlerden biriydi. Mutlaka izlenmesi, üstünde düşünülmesi gereken bir film...13 dalda Oscar adayı, biliyorsunuz. Ve bence 7-8 tanesini kesin alır.

''Çünkü ömür dediğimiz şey, hayata sunulmuş bir armağandır

Ve hayat, sunulmuş bir armağandır insana... Ataol BEHRAMOĞLU

Mutlak izleyin; hayat, aşk, yaşam ve ölüm üstüne sizi çok düşündürecek...

Ben ördüm...

Geçen kış eşime bu yeleği örmüştüm. Akıllı yünle ördüm, içine polardan bir kat diktim, kolağzı ve yakasını iki kat genişlikte örüp içine kıvırıp diktim. Mont gibi oldu. Cep yapıp daha şık bir yünden örseydim dışarıda bile giyilebilirdi, ama olsun şimdi evde ısıtıyor eşimi.

elişi

Dün akşam evde geçen kış yaptığım broşları buldum. Tığla örüp boncuk ve kurdeleyle süslemiştim. Evdeki kalan malzemeleri kullanmak için birebir... Hem kullanmak için şık bir aksesuar hem el emeği göz nuru bir hediye.

yeniden değerlendirin

Bazen elime geçeni atıyorum, bazen de hiçbirşeyi atasım gelmiyor. Yazlık yerde yaşadığımızdan eşimle en büyük keyfimiz mangal yapmak. Eskiyip paslanan ızgarayı da atmaya kıyamadım, akrilik boyayla boyadım, süsledim. Ortaya şık bir duvar süsü çıktı...

dekupaj

Bu abajuru 3-4 sene evvel İkea'dan çok beğenerek almıştım. Sonradan gözüme çok sade gözüktü, ve ne yapabilirim diye düşünürken aklıma peçeteyle dekupaj yapmak geldi. Perdelerim de yeşil tonu olduğu için odaya çok da yakıştı. Yapılışı ise çok basit; önce peçeteden istediğiniz deseni kesin, peçetenin katlarını ayırın ve enüstteki katı dekupaj tutkalı ile dikkatlice yapıştırın. Kullanmaktan sıkılıp, değiştirmek istediğiniz hemen hemen herşeye uygulayabilirsiniz.

Celestine

Burada Alex ile Celestine vardı, Hollandalı bir çift, ikisi de 70 yaşın üzerinde ama içleri kıpır kıpır... 10 yıl önce Türkiye'ye yerleşmişler, şimdi de Bali adasına yerleştiler. Burada çok sevimli bir cafe bar işletiyorlardı ve Celestine benim buradaki en yakın arkadaşımdı. O da benim gibi örgüye,boyamaya karşı meraklıydı ve kocaman bir atölyesi vardı. Giderken herşeyi bana bıraktı, halimi görmeliydiniz, lunaparka bırakılmış bir çocuk gibiydim. İpler, boyalar, kalıplar, masklar vs. Satılabilecek epey birşey var, eğer satabilirsem o parayla Bali'ye yanına gideceğim, öyle planladık. Pasaj.com'daki dükkanımda satışa çıkaracağım onları. Beraber baktığımız köpeklerimiz var burada, geceleri çarşımızı bekleyen. O gidince sevgili köpeklerimizin velayeti de bana kaldı. Onların foto.larını da yayınlayacağım. Hoşcakal Celestine, umarım çok mutlu olursun.

duru kız kedi kız

Eşimin ablası S.nin dünya güzeli bir kızı var, henüz 22 aylık... Tatlı mı tatlı, biraz huysuz, azıcık cadı, en sevdiği kelime : olmaz. Kendi kendime bazen diyorum ki; minnacık çocuk bile hayır diyebiliyor, bu yaşımda yeterince öğrendiğimi sanmıyorum... İst.da yaşıyorlar, o yüzden pek fazla göremiyoruz, nasıl burnumuzda tütüyor, anlatamam. Geçenlerde, kedi kıza bir battaniye yaptım. Evde kalan kumaşları ve hiç kullanmadığımız polar bir atkıyı kestim, biçtim, diktim. Kadife kumaştan çeşitli geometrik şekiller ve bir kalp yapıp, içini pamukla doldurdum. Sıcacık pofur pofur birşey oldu. S.nin salon takımı siyahlı olduğu için onlara uydurdum biraz... Bu kış takıntım battaniyeler, dostlarımın sevgili çocuklarına da yapmayı planlıyorum, bakalım. Malum burası turistik bir yer olduğu için yazın çok yoğun çalışıyoruz, kışın da haliyle epey boş vaktim var. Eşim bilgisayar oyunlarında ihtisas yaparken, ben de hobilerimle uğraşıyorum:)

dayım

Selam, epeydir yazamadım..2008'i telaşlarla bitirdik. Önce canım kardeşim M.'nin düğün hazırlıkları, sonra canım dayıcığımı kaybetmemiz bize hayatta herşeyin içiçe olduğunu bir kere daha hatırlattı. 15 gün içinde yoğunbakım günleri, bayram, düğün ve cenaze...

Canım dayıcığım, henüz 54 yaşındaydı. Üç kızını okutmuş, ikisini evlendirmiş, tam hayatta rahat edeceği, gezip tozacağı döneme gelmişti. Ama olmadı... Herşey kısmet... Derler ya ''İnsanlar plan yapar, Tanrı gülermiş...'' diye... Canım, tatlı yengeciğim tarifsiz acılar içinde, anneciğim de en küçük kardeşini kaybetti, o da perişan...

Nur içinde yat dayıcımmm, ışıklar içinde ol... Seni çok seviyor ve çok özlüyoruz...