Eşimin ablası S.nin dünya güzeli bir kızı var, henüz 22 aylık... Tatlı mı tatlı, biraz huysuz, azıcık cadı, en sevdiği kelime : olmaz. Kendi kendime bazen diyorum ki; minnacık çocuk bile hayır diyebiliyor, bu yaşımda yeterince öğrendiğimi sanmıyorum... İst.da yaşıyorlar, o yüzden pek fazla göremiyoruz, nasıl burnumuzda tütüyor, anlatamam. Geçenlerde, kedi kıza bir battaniye yaptım. Evde kalan kumaşları ve hiç kullanmadığımız polar bir atkıyı kestim, biçtim, diktim. Kadife kumaştan çeşitli geometrik şekiller ve bir kalp yapıp, içini pamukla doldurdum. Sıcacık pofur pofur birşey oldu. S.nin salon takımı siyahlı olduğu için onlara uydurdum biraz... Bu kış takıntım battaniyeler, dostlarımın sevgili çocuklarına da yapmayı planlıyorum, bakalım. Malum burası turistik bir yer olduğu için yazın çok yoğun çalışıyoruz, kışın da haliyle epey boş vaktim var. Eşim bilgisayar oyunlarında ihtisas yaparken, ben de hobilerimle uğraşıyorum:)
4 yorum:
Hahaha, cok guldurdun Oz`um benim. Polar atki, yazlik yer. EH tabii. Biz burada New York`ta kat kat sarinirken karin buzun altinda. Saka degil kar yagmadigi zaman buz yagiyor. Gorunesi bir olay. Bu arada polar atki cok iyi yer bulmus kendine, sicacik sarmalasin simdi kedikizi.
Ee, neden kullanmadığım çıktı ortaya...Kuzum, sakın üşüme oralarda ha...
Canimsin benim...Sen olsaydin burada hic usumezdim...Cok ozledim, cok.
canımmmmmmmmm
Yorum Gönder